- dysponent
- сущ.• офицер• распорядитель* * *♂ распорядитель* * *мраспоряди́тель
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dysponent
Смотреть что такое "dysponent" в других словарях:
dysponent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. dysponentncie; lm M. dysponentnci {{/stl 8}}{{stl 7}} jednostka prawna dysponująca, zarządzająca czymś, np. majątkiem, funduszami, także osoba, która ma coś do dyspozycji <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dysponent — m IV, DB. a, Ms. dysponentncie; lm M. dysponentnci, DB. ów «jednostka prawna zarządzająca, dysponująca czym (np. majątkiem, funduszami)» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
bajer — 1. pot. Brać, wziąć kogoś na bajer, pod bajer «przekonywać, przekonać kogoś o czymś, namawiać, namówić do czegoś prawiąc mu komplementy, obiecując coś; zwodzić, zwieść, bajerować, zbajerować»: – Skąd pan jesteś? – Zza Buga. – Całe szczęście! –… … Słownik frazeologiczny
dysponentka — ż III, CMs. dysponentkatce; lm D. dysponentkatek forma ż. od dysponent … Słownik języka polskiego
gestor — m IV, DB. a, Ms. gestororze; lm M. gestororzy, DB. ów «zarządca, dysponent» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
